رزماری

این بوته همیشه سبز از فروردین تا اردیبهشت گل می دهد و در جنگلهای سواحل مدیترانه یعنی جایی که از زمانهای قدیم بطور وسیعی کشت می شده است به فراوانی یافت می شود و در بعضی قسمت های این منطقه کاملا تثبیت شده است. در شمال آلپ به عنوان یک گیاه گلدانی پرورش داده می شود اگر چه در بعضی از نواحی دارای زمستان نه چندان سرد در زمین نیز رشد می کند. گونه های آن دارای واریته های مختلفی هستند. نمونه هائی که در الجزایر یافت می شوند بعضی اوقات به عنوان یک گونه جدا تعریف می شوند. قسمت های جمع آوری شده این گیاه برای داروخانه برگهای آن هستند که در تابستان از گیاه جدا می شوند. این برگها مجددا یا در انبارها بصورت یک لایه نازک و با تهویه مناسب و یاتوسط اعمال حرارت مصنوعی کمتر از ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می شوند. بوی آن قدری شبیه بوی کافور و دارای طعم رایحه داری می باشد. حاوی ۱ تا ۲ درصد اسانس و تانن می باشد. باعث افزایش ترشحات معده, کیسه صفرا و ادرار می گردد. دارای خاصیت ضد عفونی کنندگی و محرک است. در مقادیر زیادتر سمی بوده و باعث تشنج و ایجاد توهم می شود. در حال حاضر این دارو بطور معمول فقط در درمانهای خانگی مصرف دارد و تحت نظارت داخلی بفرم تزریقی و بعنوان تونیک برای افزایش جریان صفرا و ادرار مصرف می شود. از روغن رزماری در پمادها و روغن های مالیدنی برای تخفیف دردهای روماتیسمی ماهیچه ها و مفاصل و مسیرهای عصبی نیز استفاده می شود. این دارو به عنوان یک منبع اسانس مورد مصرف در عطریات و دافع حشرات نیز مهم می باشد.گیاه فقط بصورت وحش جمع آوری و منابع تهیه آن اسپانیا, یوگسلاوی, ایتالیا, فرانسه و کشورهای واقعی در سواحل شمالی آفریقا می باشد.