شمعدانی

شمعدانی‌horse-shoe
گیاه‌ شمعدانی‌ گونه‌های‌ مختلفی‌ دارد که‌ عموماً بومی‌ ناحیه‌ کاپ‌ در افریقای‌ جنوبی‌ هستند. گونه‌های‌ دورگ‌گیری‌شده‌ (هیبرید) شمعدانی‌ در آپارتمان‌ نگهداری‌ می‌شود که‌ در طبیعت‌ ارتفاع‌ آن‌ها به‌ دو متر می‌رسد.
برگ‌های‌ این‌ گیاه‌ تقریباً دایره‌ای‌شکل‌ و کرکدار هستند. گل‌آذین‌ به‌ صورت‌ چتری‌ ساده‌ است‌ و روی‌ یک‌ دمگل‌ تعدادی‌ گل‌ به‌ وجود می‌آید. رنگ‌ گل‌ شمعدانی‌ قرمز، سفید، صورتی‌ یا بنفش‌ است‌ و کنار هم‌ قراردادن‌ چند گلدان‌ با رنگ‌ گل‌های‌ مختلف، زیبایی‌ چشمگیری‌ به‌ همراه‌ خواهد داشت.
تکثیر گل‌ شمعدانی‌ در بهار و تابستان‌ در فضای‌ آزاد و در پاییز در شاسی۱ به‌راحتی‌ امکان‌پذیر است. برای‌ تکثیر گیاه، ساقه‌ای‌ را از بوته‌ می‌چینند و در خاک‌ می‌کارند. ساقه‌های‌ بلند را به‌ قطعات‌ کوچک‌ تقسیم‌ می‌کنند. شمعدانی‌ در مخلوط‌ خاک‌ جنگلی، تورب۲ و ماسه‌ به‌راحتی‌ جوانه‌ می‌زند و بوته‌ جدیدی‌ به‌وجود می‌آورد.
انواع‌ شمعدانی‌ به‌ آب‌ نسبتاً زیاد نیاز دارد. نسبت‌ به‌ نور شدید خورشید به‌خوبی‌ مقاومت‌ می‌کند و برای‌ پشت‌ پنجره‌ و لبه‌ بالکن‌ بسیار مناسب‌ است. 
از میان‌ گونه‌های‌ مختلف‌ شمعدانی‌ به‌ چند نمونه‌ که‌ معمولاً در منازل‌ و بالکن‌ها و باغچه‌ها کاشته‌ می‌شوند، اشاره‌ می‌کنیم:
▪ شمعدانی‌ حرام‌زاده‌؛(p. zonale) شاخه‌های‌ کم‌ و برگ‌های‌ بزرگ‌ با حاشیهِ کنگره‌ای‌ دارد و برگ‌ها غالباً در مرکز دارای‌ لکه‌های‌ خرمایی‌رنگ‌ به‌ شکل‌ نعل‌ اسب‌ هستند.
▪ شمعدانی‌ پیچ‌؛(p. peltatum) به‌ علت‌ داشتن‌ ساقه‌هایی‌ با بافت‌ نگهدارندهِ ضعیف‌ دارای‌ ساقه‌های‌ آویزان‌ است‌ که‌ به‌ عنوان‌ گل‌آویز از آن‌ها استفاده‌ می‌شود. برگ‌های‌ این‌ گونه‌ دارای‌ پنج‌ لوب‌ بدون‌ کرک‌ است‌ که‌ تشخیص‌ آن‌ را از گونه‌های‌ دیگر آسان‌ می‌کند. رنگ‌ گل‌های‌ آن‌ قرمز، صورتی‌ یا صورتی‌ مایل‌ به‌ بنفش‌ است‌ که‌ به‌ صورت‌ چتر کاملاً متراکم‌ از بهار تا پاییز روی‌ شاخه‌ها ظاهر می‌شوند.
▪ دهان‌اژدر یا اژدردهان‌
؛(p. grani/ florun) گل‌های‌ نسبتاً بزرگ‌ به‌ رنگ‌ سفید مایل‌ به‌ صورتی‌ با رگه‌های‌ ارغوانی‌ دارد. این‌ نوع‌ شمعدانی‌ دارای‌ گونه‌های‌ زیادی‌ است‌ که‌ عموماً گلدانی‌ هستند و برای‌ آپارتمان‌ با نور کافی‌ قابل‌ استفاده‌اند.
▪ شمعدانی‌ عطری‌ (ژرانیوم)؛ ان‌شاءالله‌ در شماره‌های‌ آینده‌ درباره‌ آن‌ مطلب‌ کاملی‌ ارائه‌ خواهد شد.