کاسنی

گیاهی است علفی و پایا به ارتفاع ۱۲۰۳۰ سانتی متر. ساقه آن راست، بدون کرک یا موهای تقریبا زبر و منشعب. برگ های طوقه ای تقریبا سرنیزه ای. رینک آن دارای بریدگی ها یا دندانه های عمیق شانه ای است. میوه آن از نوع فندقه و به رنگ قهوه ای روشن است. اندام دارویی شامل گل هایی به رنگ آبی روشن و ندرتا صورتی یا سفید است. که در فاصله ماه های تیر تا اواخر شهریور ظاهر می شوند.
گل کاسنی در شهریورماه جمع آوری می شود. این گیاه در سرتاسر قاره اروپا به عنوان گیاه زینتی و دارویی کشت می شود. در ایران در نواحی کوهستانی، خراسان، گیلان، مازندران، تهران، آذربایجان و... می روید. ریشه گیاه نیز دارای مصرف دارویی است که باید در پاییز همان اول از عمر گیاه از زمین خارج شود. ریشه کاسنی حاوی مقادیر زیادی اینولین و مواد تلخی نظیر لاکتوسین است و گل آن حاوی فلاونوئید و یک گلیکوزید کومارئیی ویژه به نام سیکوریئین است. ریشه کاسنی مدر و تب بر است و به عنوان اشتها آور و صفراآور مورد مصرف قرار می گیرد. گل کاسنی به عنوان ملین و افزاینده صفرا مورد استفاده قرار می گیرد. در طب گذشته از گل های کاسنی به عنوان مقوی کبد، تب بر، معرق، صفراآور و مدر استفاده می شده است. از فرآورده های موجود در بازار می توان به شیکوریدین اشاره کرد. گل های خشک شده این گیاه حداقل دارای ۲۰ درصد سیکوریئین است و ریشه های خشک شده آن حداقل دارای ۱۱ درصد اینولین است. مقدار مصرف این گیاه ۴۲ گرم به صورت دم کرده یا جوشانده ملایم است.