فلفل

فلفل یک گیاه علفی یکساله تا دو ساله است که از خرداد تا شهریور گل می دهد. انواعی که دارای میوه کوچکی هستند بنظر می رسد اجداد فلفل قرمز امروزی باشند که در مناطق نیمه حاره و حاره ای جنوب ایالات متحده تا بخش های شمالی آمریکای جنوبی رشد می کند. Capsicum در مناطق گرم دنیا کشت می شود. اولین فلفل ها بوسیله کریستف کلمب به اسپانیا وارد شد. کشت و کار فلفل در اروپای مرکزی و از کشورهای مدیترانه ای تا شبه جزیره بالکان صورت می گیرد.بخشی از گیاه که برای استخراج ترکیبات موثره استفاده می شود میوه آن است و حاوی مقدار زیادی کاپسایسین می باشد. میوه های رسیده در سایه خشک می شوند.
دارو طعم ادویه دارد و باعث سوزش زبان می شود. حاوی حدود ۲ درصد کاپسایسین است که اغلب محققین بعنوان آلکالوئید آن را طبقه بندی می کنند, گلیکوزیدهای فلاونوئید و حدود ۲/۰ درصد ویتامین دارد. C مقداری از اسانس فرار کاپسایسین پوست را می سوزاند و قرمز می کند. به مقادیر کم ترشح شیره معده را تحریک می کند. Capsicum بندرت بعنوان یک دارو استفاده می شود و فقط بصورت پودر شده یا تنتور برای تحریک هضم معده مورد استفاده قرار می گیرد. اغلب بصورت خارجی به شکل پماد, مرهم و گچ برای درمان روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می شود. البته بصورت سبزی هم بمصرف می رسد. البته در این حالت کاپسایسین کمی دارد ولی میزان ویتامین آن بالا می باشد. فلفل واریته هایی زراعی زیادی دارد.

کارامین Caramin

▪ اشکال داروئی:پودر در بسته‌های ۴۰ گرمی
▪ موارد مصرف:
کارامین در برطرف نمودن سوءهاضمه، نفخ و درد ناشی از آن مصرف می‌گردد.
▪ اجزاء فرآورده:
کارامین از مجموعه گیاهان زیر تشکیل شده است:
۱) دانه انیسون %۲۰ Pimpinella anisum
۲) دانه رازیانه %۲۰ Foeniculum vulgare
۳) دانه زیره سیاه %۲۰ Carum carbvi 
۴) گل بابونه %۲۰ Matricaria chamomilla
۵) برگ نعناع %۲۰ Mentha piperita
▪ مواد مؤثره:
روغن‌های فرار مانند کاروون، آنتول، فنکون، منتول، کامازولن و فلاونویید آپیژنین.
▪ فار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر:
روغن‌های فرار موجود در کارامین با داشتن اثرات آنتی اسپاسمودیک و کاهش تونوس اسفنکتر تحتانی مری موجب تسهیل خروج گازها از معده می‌گردد.
مطالعات Invitro نشان داده است که ترکیبات فلاونوییدی و بیزابولول بابونه دارای اثرات آنتی اسپاسمودیک می‌باشد. (اثرات آنتی اسپاسمودیک فلاونوئیدها به‌خصوص آپی ژنین سه بار قوی‌تر از پاپاورین است).
به‌علاوه منتول موجود در نعناع احتمالا از طریق اثر آنتاگونیستی کلسیم موجب شل شدن عضلات صاف جداره کولوون می‌شود.
▪ عوارض جانبی:
در افراد حساس، امکان بروز واکنش‌های آلرژیک مانند درماتیت تماسی وجود دارد.
▪ مقدار مصرف:
به‌روزی دو بار، هر بار ۱-۲ قاشق مرباخوری از پودر کارامین را در یک لیوان آب جوش دم کرده، نیم ساعت بعد از غذا میل نمایند.
▪ مصرف در حاملگی و شیردهی:
ایمنی مصرف این فرآورده در دوران بارداری و شیردهی به اثبات نرسیده است. با این وجود منافع آن در برابر مضار آن باید سنجیده شود.

کاسنی

گیاهی است علفی و پایا به ارتفاع ۱۲۰۳۰ سانتی متر. ساقه آن راست، بدون کرک یا موهای تقریبا زبر و منشعب. برگ های طوقه ای تقریبا سرنیزه ای. رینک آن دارای بریدگی ها یا دندانه های عمیق شانه ای است. میوه آن از نوع فندقه و به رنگ قهوه ای روشن است. اندام دارویی شامل گل هایی به رنگ آبی روشن و ندرتا صورتی یا سفید است. که در فاصله ماه های تیر تا اواخر شهریور ظاهر می شوند.
گل کاسنی در شهریورماه جمع آوری می شود. این گیاه در سرتاسر قاره اروپا به عنوان گیاه زینتی و دارویی کشت می شود. در ایران در نواحی کوهستانی، خراسان، گیلان، مازندران، تهران، آذربایجان و... می روید. ریشه گیاه نیز دارای مصرف دارویی است که باید در پاییز همان اول از عمر گیاه از زمین خارج شود. ریشه کاسنی حاوی مقادیر زیادی اینولین و مواد تلخی نظیر لاکتوسین است و گل آن حاوی فلاونوئید و یک گلیکوزید کومارئیی ویژه به نام سیکوریئین است. ریشه کاسنی مدر و تب بر است و به عنوان اشتها آور و صفراآور مورد مصرف قرار می گیرد. گل کاسنی به عنوان ملین و افزاینده صفرا مورد استفاده قرار می گیرد. در طب گذشته از گل های کاسنی به عنوان مقوی کبد، تب بر، معرق، صفراآور و مدر استفاده می شده است. از فرآورده های موجود در بازار می توان به شیکوریدین اشاره کرد. گل های خشک شده این گیاه حداقل دارای ۲۰ درصد سیکوریئین است و ریشه های خشک شده آن حداقل دارای ۱۱ درصد اینولین است. مقدار مصرف این گیاه ۴۲ گرم به صورت دم کرده یا جوشانده ملایم است.

کهیر و گیاهان داروئی

کهیر، تاول‏ها و بثورات پوستی ناشی از مواد حساسیت‌زا مانند موادغذائی، مخصوصا موادغذائی حاوی سالیسیلات‏ها یا تماس با مواد شیمیایی است. این واکنش به طور معمول گذرا می‏باشد ولی ممکن است شدید و مداوم باشد. 
برگ تازه کلم پیچ یک ضد التهاب و ترمیم کننده مناسب و در دسترس در موارد اضطراری است که می‏توان آن را به‌طور مستقیم روی محل ضایعه قرار دارد و یا آب آن را بر محل ضایعه ریخت. از پیاز نیز می‏توان چنین استفاده‏ای نمود. گل بنفشه، ضدالتهاب و تسکین دهنده برای هرگونه التهاب پوستی است که به صورت دم کرده یا حداکثر ۱۵میلی‏لیتر از تنتور در روز به صورت محلول شست و شو یا پماد و یا کرم قابل استفاده است. به منظور تقویت اثر قابض دم کرده یا تنتور آن گزنه و یا ۱تا ۲ قطره روغن آویشن به ۲۰میلی‏لیتر کرم آن اضافه کنید.

گزنه

● درمانگر دردناک 
نام‌های دیگر آن عبارتند از: گزنه کبیر، گزنه دوپایه، گزنه سفید (انجره)، گزما، گزنک و...
● طبع: طبع آن گرم و خشک است.خواص: گزنه دارای ویتامین‌های بسیار، همچنین «سلنیوم» است. گزنه میکروب‌کش قوی است و خاصیت نیروبخشی فراوانی دارد.استفاده از این گیاه در درمان کم‌خونی موثر است.گزنه همچنین خاصیت ضدخونریزی دارد و بندآورنده خون دماغ است.مصرف گزنه در درمان ناراحتی‌های گوارشی موثر بوده و درمانگر ناراحتی‌هایی چون: «تنگی نفس و برونشیت» است.گزنه از نظر طب سنتی دافع بلغم بوده و در تسکین دردهای مفصلی و رماتیسمی (ناشی از بلغم فاسد در بدن) موثر است.جوشانده گزنه در رفع یرقان، ناراحتی‌های کبدی و همچنین دفع سنگ کیسه صفرا موثر است.در ناراحتی آرتروز، بستن مقداری گزنه تازه به ناحیه مذکور، باعث تسکین درد و درمان (در دراز مدت) می‌شود.همچنین «روغن گزنه» در درمان بیماری‌های مفصلی بسیار موثر است. از دیگر خواص استفاده از گزنه می‌توان به درمان ناراحتی‌هایی چون درد پهلو و پشت، بیماری قند خون، رگ‌به‌رگ‌شدن اعضا به‌صورت ضماد، سردرد، یبوست، استقاء (به‌صورت جوشانده)، انگل روده، مسمومیت ناشی از گیاهان سمی چون شوگران و بنگ‌دانه، نقرس (به شکل ضماد رقیق‌شده)، آبله و... اشاره کرد.
● موارد منع مصرف گزنه عبارتند از:
۱) تماس گزنه با پوست موجب سوزش و خارش می‌شود (البته تاثیر درمانی دارد!) 
۲) گزنه دافع پتاسیم است.
۳) گاهی در بعضی افراد، مصرف خوراکی آن باعث نفخ می‌شود.
● چای گزنه
▪ مواد لازم:
ـ یک قاشق غذاخوری سرپر گزنه خشک یا تازه (برابر با یک مشت کوچک) ـ یک تکه نبات متوسط (برابر با ۵ حبه قند بزرگ از نظر سایز) ـ ۲ لیوان آب سرد.
● طرز تهیه:
همه مواد را در ظرف درداری ریخته، پس از آنکه مواد روی شعله مستقیم به جوش آمدند، ۵ـ۳ دقیقه آن را با شعله بسیار کم دم می‌کنیم. تذکر: این چای را حتما با نبات میل کنید، در غیر این‌صورت دچار افت قندخون می‌شوید!

گشنیز

● مشخصات عمومی: 
گشنیز با نام علمی Coriandrum sativum و از خانواده Apiaceae بوده و دارای دو واریته دارویی می باشد:
۱) موطن آن مراکش است: C.s vugare

۲) موطن آن اروپا است: C.s microcarpum
گیاهی است به صورت بوته علفی که بسته به محل از ۵۰ تا ۱۶۰ سانتیمتر ارتفاع دارد.
ریشه آن تقریباٌ حالت غده ای داشته و دارای انشعابات فراوان به طول ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر است. گلها کوچک و به رنگ سفید یا صورتی در انتهای ساقه به صورت چتر مرکب می باشد.
● خواص دارویی:
۱) گشنیز اثر تسکین دهنده ء استفراغ و برطرف کنندهء عطش است.
۲) برای کاستن نیروی جنسی ونعوظ مزاحم،خوردن گشنیز اثر بسیار موثری دارد.
۳) گشنیز خام،خواب آور است،برای این منظور باید آب گشنیز خام را به مقدار ۳۰ گرم همراه با شکر تناول نمایید،وبیشتر از ۳۰گرم ایجاد بی حسی، گنگی، خواب عمیق وحالاتی شبیه مستی میکند.
۴) اسانس گشنیز در صنایع غذایی و آرایشی – بهداشتی و نوشابه سازی و شکلات سازی و داروسازی کاربرد دارد.
۵) یکی از اثرات مهم گشنیز کاهش اثر مستی بخشی مشروبات الکلی است.
۶) گشنیز له شده مخلوط با نان خشک نرم شده خارشهای پوستی را تسکین میدهد واین مرهم باید در محل خارش پوست روزی سه مرتبه مالیده شود.
۷) پماد گشنیز برای درمان سرطان پوست (نوع زخمی طا غیر زخمی) اثر شفا بخشی دارد.
۸) تخم گشنیز خاصیت نیرو دهنده، هضم کننده غذا وباد شکن دارد،به این منظور باید ۱۰ تا ۳۰ گرم تخم گشنیز را در یک لیتر آب دم کرده و چند استکان مانند چای شکر میل نمایید. 
۹) تخم گشنیز اثر ضد تشنج،بطئر ملایم اثر ضد صرع و ضد کرم دارد.
۱۰) مصرف تخم گشنیز مقوی معده،نیرو دهندهء قلب ،قاعده آور ونشاط آور است، بنا بر این برای معالجهء بیمارانی که دچار افسردگی وخمودی باشنداثر شفا بخشی دارد.
۱۱) خوردن تخم گشنیز بو داده به مقدار ۲تا۵گرم درمان کنندهءوسواس، سر درد و اسهال است ودفع کنندهء کرم روده می باشد،البته در مورد وسواس باید مصرف تخم گشنیز بو داده به مقدار مذکور را هر روز ادامه دهند تا بهبودی حاصل آید.
۱۲) اگر گرد تخم گشنیز را بر روی زخم قرار داده، کمی فشار دهند خونریزی را بند می آورد.
۱۳) برگهای تازه گشنیز ادرار آور ،عرق آور،باد شکن ونیرو دهندهء معده می باشد.
۱۴) زکریای رازی گشنیز را برای آرام کردن سردرد و رفع مستی تجویز میکرد.
۱۵) گشنیز خاصیت باکتری کشی شدیدی دارد ، بدین جهت در معالجهء بیماریهای عفونی مانند تب تیفوئید (حصبه)، تب های روده ای ودانه ای مصرف میشود.
۱۶) اگر گشنیز را در دهان بجوند،درد دندان کرم خورده را تسکین می دهد.
۱۷) جویدن گشنیز لثه را نیرو مند می کندو خون لثه را قطع میکند.
۱۸) گشنیز تازه مسکن صفرا والتهاب معده و تشنگی است.
۱۹) مصرف زیاد گشنیز ، موجب نوعی خستگی شدید میشود،که منجر به خوابی عمیق میگردد وگاه ممکن است به ورم معده وروده منتهی گردد.

گل آرام بخش

گل گاو زبان با نام علمی borago officinalis یکی از گیاهان دو لپه است. 
گیاهی است علفی و یک ساله که ارتفاع ساقه آن تا ۶۰ سانتیمتر می‌رسد ساقه آن شیاردار و خاردار است. برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. 
گل‌های آن به رنگ سفید، بنفش و آبی است. گل گاو زبان احتمالا از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمت هایی از خاورمیانه می‌روید. گل، برگ و سرشاخه‌های گلدار آن به مصرف دارویی می‌رسد. 
● مشخصات گیاه شناسی 
گل گاو زبان از گیاهان دارویی و دارای روغنی است که به علت خاصیت شفا دهندگی از مدت‌ها قبل به‌خصوص در فرانسه شناخته شده بود. این گیاه دارای شاخه‌های تو خالی و آبدار است و ارتفاع آن به ۵۰ سانتیمتر می‌رسد. 
برگ‌های این گیاه نسبتا بزرگ و چین خورده به رنگ سبز تیره و تخم مرغی شکل نوک تیزاند که به‌طور متناوب بر روی ساقه گیاه قرار دارند. تمام سطح گیاه پوشیده از کرک‌های سفید و منشعب است.گل‌های این گیاه در انتهای ساقه قرار دارد و به رنگ روشن و ستاره‌ای شکل است.
میوه این گیاه به شکل چهار فندق کوچک و به رنگ قهوه‌ای مایل به سیاه است. 
● ترکیبات شیمیایی 
گل گاو زبان دارای لعاب فراوان است. این گیاه دارای نیترات پتاسیم، رزین‌ها، مالات کلسیم، منگنز، منیزیم، اسید فسفریک و آلانتوئین می‌باشد. 
● خواص داروئی 
▪ گل گاو زبان و برگ‌های آن تصفیه کننده خون است. 
▪ آرام کننده اعصاب است. 
▪ عرق آور است. 
▪ ادرار آور است. 
▪ کلیه‌ها را تقویت می‌کند. 
▪ سرماخوردگی را برطرف می‌کند. 
▪ برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید. 
▪ در درمان برونشیت موثر است. 
▪ بی‌اختیاری دفع ادرار را درمان می‌کند. 
▪ التهاب و ورم کلیه را درمان می‌کند. 
▪ در درمان سرخک و مخملک مفید است. 
▪ ضماد برگ‌های گاو زبان برای رفع ورم موثر است. 
▪ برگ‌های گاو زبان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید. 
▪ برگ‌های تازه گل گاو زبان دارای مقدار زیادی ویتامین C می‌باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می‌ریزند. 
● استفاده‌های غذایی از گل گاو زبان 
از گل‌ها و برگ‌های این گیاه می‌توان به عنوان چاشنی در نوشیدنی‌های تابستانی استفاده کرد. گل‌های این گیاه را می‌توان برای تهیه مربا استفاده کرد این مربا برای افرادی که از بستر بیماری برخاسته و دوران نقاهت را سپری می‌کنند و همچنین برای افرادی که حالت ضعف دارند بسیار مفید است.
گل‌ها و برگ‌های این گیاه را می‌توان در سالاد و سوپ خیار به‌کار برد. برگ‌های قطعه قطعه شده گیاه را می‌توان در پایان زمان پخت سوپ‌ها استفاده نمود. برگ‌های این گیاه را می‌توان همراه با برگ‌های گل کلم پخت و مصرف کرد. برگ‌های تازه این گیاه نیرو بخش و نشاط آور است.

گل ختمی

گل خطمی یک گیاه علفی پایا استکه از تیر تا شهریور گل می دهد. این گیاه در چراگاهها, مرغزارها, کنارجویها بخصوص در خاکهای شور و در زمینهای پست تا نسبتاَ مرتفع دیده می شود. گل خطمی در اروپای مرکزی, کشورهای بالتیک, مناطق حاشیه رود خانه هایی که به دریای سیاه و خزر می ریزند و در غرب سیبری تا آسیای مرکزی یافت می شود.ریشه ها و برگها اندامهایی از گیاه هستند که دارویی می باشند. امروزه ریشه و برگ از گیاهان کشت شده جمع آوری می شوند. ریشه ها در پاییز برداشت می شوند و قبل از کندن پوست آنها باید در زیرزمین و یا در یک محلی بصورت موقتی انبار شوند. در طی عمل پوست کندن لایه چوب پنبه ای و بخش کورتکس برداشته می شود و سپس ریشه ها تکه تکه می شوند و در حرارت ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می شوند. 
برگها قبل از مرحله گلدهی جمع آوری می شوند. داروی حاصله نباید دارای برگهایی باشد که مورد حمله زنگ یادیگر آفات قرارگرفته باشند. ماده دارویی بوی معطر و طعم موسیلاژی نسبتا شیرینی دارد و حاوی ۱۰ درصد ترکیبات موسیلاژی ناشناخته است. بعلاوه, ریشه ها حاوی ترکیبات دیگر مانند نشاسته (حدود ۳۸درصد), قند(حدود ۱۰ درصد) و قند اینورت می باشد. برگها علاوه بر موسیلاژ حاوی مقدار کمی اسانس فرار (۲%) می باشند. ماده موسیلاژ خلط آور است, سوزش غشا مخاطی راتسکین و التهاب را کاهش می دهد.ماده دارویی به صورت خیس شده در آب سرد و بصورت شربت یا چای برای درمان بیماریهای تنفسی که غشاء مخاطی ملتهب شده و می سوزد مصرف داخلی دارد و سرفه شدید و تنگی نفس راتسکین می دهد. در بیماریهای کودکان این دارو اثر بسیار خوبی برای درمان اسهال و بیماریهای روده ای دارد. ماده دارویی اصولا از گیاهان کشت شده دربلژیک, آلمان و ایالات متحده آمریکا بدست می آید و کشت و کار گل خطمی از قرن هجدهم شروع شده است.

گل سرخ ضدافسردگی است

براساس تحقیقات انجام شده روغن گل سرخ ضدافسردگی است.گل سرخ با نام علمی (Rosa) درختچه کوچکی است به... 
براساس تحقیقات انجام شده روغن گل سرخ ضدافسردگی است.گل سرخ با نام علمی (Rosa) درختچه کوچکی است به ارتفاع ۶۰ سانتیمتر تا ۵/۱ متر که به روی ساقه این گیاه دو نوع خار متفاوت، یکی خمیده، نسبتا بزرگ و منتهی به نوک بسیار تیز و دیگری نازک، کوچک، ظریف دیده می شود.
خارهای مذکور به تدریج که ساقه گیاه مسن تر می شوند از آن جدا شده و می افتند.
برگهای این گل مرکب از ۵ تا ۷ برگچه دندانه دار، پوشیده از تار و دارای دمبرگهای دراز است. گلهای آن معمولا بصورت منفرد به روی ساقه ها ظاهر می شود و دارای رنگ قرمز و بویی معطر است.
میوه گل سرخ به عنوان منبع مهم تامین ویتامین C ارزش زیادی دارد و در تولید چای، شربت و نوشابه های میوه ای کاربرد دارد. گلبرگ های گل سرخ دارای اثر قابض ملایم است و امتیاز آن نسبت به سایر داروهای مشابه بوی ملایم و معطر آن است و در مصارف داخلی می توان آن را در اسهال های مزمن، خونریزی های عادی، اخلاط خونی و غیره به کار، برد.
از گل برگهای گل سرخ، بیشتر در استعمال خارجی و از دم کرده آن برای غرغره و شستشوی زخمها استفاده می شود، زیرا در التیام زخمها، خونریزیها و ترشح مواد مخاطی موثر است. همچنین غرغره کردن دم کرده آن گلو درد را برطرف می کند.
فرآورده های گل سرخ مانند گلاب و روغن آن نیز دارای خواص درمانی و دارویی است.
گلاب گل سرخ نشاط آور است، قلب و اعصاب را تقویت کرده و بوی بد دهان را رفع می کند همچنین با خوردن این گلاب دردهای عضلانی و سردردها برطرف می شود.
گل سرخ آرام بخش، ضدویروس، خلط آور و محرک گوارش است و تپش های قلبی را برطرف می کند.
همچنین از این گیاه برای جلوگیری از سفید شدن موی سر، تقویت مو، ماسک زیبایی و تقویت بینایی استفاده می کنند.

گل گاو زبان

ـ نام :گل گاو زبان borago officinalis
ـ خانواده : گاوزبانها Boraginaceae
گل گاو زبان از گیاهان دارویی و دارای روغنی است که به علت خاصیت شفا دهندگی از مدتها قبل به خصوص در فرانسه شناخته شده بود. این گیاه دارای شاخه های تو خالی وابدار است و ارتفاع آن به ۵۰ سانتی متر میرسد. برگهای این گیاه نسبتا بزرگ وچین خورده به رنگ سبز تیره و تخم مرغی شکل نوک تیزاند که به طور متنا وب بر روی ساقه گیاه قرار دارند. تمام سطح گیاه پوشیده از کرکهای سفید و منشعب است.گلهای این گیاه در انتهای ساقه قرار دارد و به رنگ روشن و ستاره ای شکل است. میوه این گیاه به شکل چهار فندق کوچک و به رنگ قهوه ای مایل به سیاه است. این گیاه در فرانسه "شکوفه آبی تندرستی" نامیده می شود. زیرا گلهای ان به رنگ آبی است و داروی خوبی است برای دهقانان که معمولا نیاز به تنفس بیشتر در هنگام کار کردن دارند. بعضی از نویسندگان معتقد ند که نام لاتین آن یک اسم تغییر شکل یافته است به معنی "قلب " و به معنی "من اورده ام" زیرا اعتقاد بر این است که این گیاه قلب را تقویت می کند. 
امروزه ثابت شده که محصولات حاصل از برگها و پودر این گیاه خاصیت ضد افسردگی دارد و باعث افزایش نشاط روحی می شود. به طور مثال : شربت ساخته شده از پودر این گیاه خاصیت ضد افسردگی و ضد استرسهای روحی و آرامش دهنده و تسکین دهنده قلب می باشد. 
● تاثیر دارویی:
این گیاه به عنوان مدرملین ومسکن ثابت شده است استفاده از این گیاه در فرانسه به عنوان ضد تب وناراحتی های ریوی (تنگی نفس)بسیار رایج است این گیاه به علت داشتن ترکیبات نمکی باعث افزایش فعالیت کلیه ها میشودو به همین دلیل استفاده از آن باعث کاهش تب می شود 
همن خاصیت تسکین دهندگی آن به علت داشتن ترکیبات موسیلازدر کل اندامهای گیاه است 
● استفاده های غذایی از گل گاو زبان 
از گلها وبرگهای این گیاه میتوان به عنوان چاشنی در نوشیدنی های تابستانی استفاده کرد.
گل های این گیاه را میتوان برای تهیه مربا استفاده کرد این مربا برای افرادی که ازبستر بیماری برخواسته و دوران نقاهت را سپری میکنند. وهمچنین برای افرادی که حالت ضعف دارند بسیار مفید است. 
گلها وبرگهای این گیاه را میتوان در سالاد وسوپ خیار به کار برد. 
برگهای قطعه قطعه شده گیاه را میتوان در پایان زمان پخت سوپ ها استفاده نمود.
برگهای این گیاه را میتوان همراه با برگهای گل کلم پخت و مصرف کرد.
برگهای تازه این گیاه نیرو بخش ونشاط آور است.
● استفاده دارویی
۱) گل گاو زبان یک گیاه مقوی برای غده فوق کلیوی به شمار می آید .همچنین مصرف این گیاه خاصیت ضد استرس های روحی (نشاط آور )دارد و برای زندگی پر دغدغه امروزی فوق العاده مفید است.
۲) گل گاو زبان از نظر عناصر معد نی به خصوص پتاسیم بسیار غنی است.
۳) دم کرده (چای)تهیه شده از این گیاه بدای کاهش تب بسیار مفید است.
همچنین دم کرده گل گاو زبان به عنوان یک محرک تولید شیر در مادران میشود.عرق این گیاه به عنوان یک داروی با ارزش برای التهاب چشم به کار میرود .
معتقد است که این گیاه که این گیاه برای درمان تب های عفونی / یرقان / سل / روماتیسم/ خارش(حساسیت های پوستی ) تورم ها وزخم های گلو و دهان مفید است. 
● اندام مورد استفاده 
برگ ها وبه مقدار کمتر گل ها اندامهایی هستند که مودر استفاده قرار می گیرند.
برگ ها در اوایل مرحله گل دهی جمع آوری میشوند.برگهایی که لک دار یا آفت زده باشد دور ریخته میشود .باید دقت داشت که چیدن برگها فقط در روزهای آفتابی یعنی زمانی که هواخشک است انجام میگیرد.
● ترکیبات
این گیاه دارای پتاسیم و کلسیم ترکیب شده با اسید های معدنی است عصاره تازه آن دارای ۳۰%و گیاه خشک آن دارای ۳% نیترات پتاسیم دارد .
ساقه ها و برگهای این گیاه مقداری نمکهای موسیلاز دارد که هنگام جوشاندن وپختن به نیترات ونمکهای معمولی تبدیل میشود این نمکها سالم وبی خطرند و احتمالا خاصیت نیرو دهنده وتقویت کننده این گیاه به علت وجود این مواد است .
● زراعت 
گل گاو زبان در خاکهای معمولی رشد میکند تکثیر این گیاه به سه طریق زیر صورت میگیرد 
۱) تقسیم ساقه زیر زمینی در بهار 
۲) کاشت قلمه در ماسه هنگام پاییز
۳) کاشت بذر گیاه در خاک نسبتا حاصلخیز وآفتاب گیر
تاریخ کاشت بذر از اواسط ماه مارچ ( اواخر اسفند ) تا ماه می (خرداد ماه) است چنانچه منطقه دارای زمستان خیلی سرد نباشد انجام عملیات کاشت را میتوان در پاییز انجام داد که در این صورت گیاهان سبز شده در اردیبهشت ماه سال بعد به گل مینشیند در حالی که گیاهان کاشته شده در بهار هیچ وقت زود تر از تیرماه گل نمی دهد 
فاصله ردیف های کاشت ۵۰_۷۰ سانتی متر و فاصله گیاهان بر روی ردیف حدود ۲۰_۳۰ است طبق تجربیات کشاورزان انگلیسی فاصله ردیف های کمتر در مبارزه با علف های هرز موثر است .
میزان بذر مورد نیاز حدود ۱۴_۱۵کیلوگرم در هر هکتار است .